Toplu ortamda yaşanan bir cinayete şahit olmuştum, detay vermek pek istemiyorum. Aslında şahit olmak sayılmaz o sırada bulunduğumuz kurumun alt katındaydım ama kan izleri ve oradaki kaos bile psikolojimi bir süre düzeltemeyeceğim şekilde etkilemişti. Etrafta salya sümük ağlayan insanlar, duvardaki kan izleri, olaydan sonraki kargaşa, katili ve ölen kişiyi aylardır nerdeyse her gün görüyor olmak... Gerçekten kan dondurucu bir deneyimdi.
Ben olay anında şoktan olsa gerek hiç tepki vermemiştim sadece durgunlukla güvende kalabilmeye çalıştım. Ama eve gittiğimde bir anda kriz geçirircesine ağlamaya başladığımı hatırlıyorum.