Yaşıtlarım çocuk sahibi iken hiç sevgilim olmadı

HiFiMAN dedi:

Arkadaşlar, 30 yaşım doldu, 31'e girdim. Ondalıklı olarak 30.1 yaşımdayım. Bugüne kadar konuşmaya çalıştığım kızlar oldu ama direkt başarısız oldum. Hoşlanan kızlar olmadı diyebilirim. 2 kıza direkt teklif ettim, kabul etmediler ve düşman gibi gördüler beni.

Her şeyden önce çok kiloluyum. 124 kiloyum, 1.84 m boyum var. Birkaç sporla uğraşsam da (bilek güreşi, powerlifting) bu kilo çok çok fazla. Beğenmiyorlar, insan birini beğenmezse de konuşma ihtiyacı hissetmez. Kilo vermem mümkün değil gibi. 20000 adım attığım günler oluyor (15 km) ve spor yapıyorum zaten. Genetik olarak çok kiloluyum ve mide ameliyatını da kronik bir sorun olmadıktan sonra düşünmüyorum. Yalan yok, 4000 kcal alıyorum bir günde ama daha önce söylediğim gibi 10000 aldığım bir gün bile olmadı. O kadar da çok değil 4000 kcal. 2500 denediğimde kilo veriyorum aslında ama ağırlıklarım hızla düşüyor ve halsiz hissediyorum. Benim obez olmamın sebebi aşırı yemek ya da hareketsizlik değil, aile, hatta sülale üyelerimin de yağlanmaya müsait bir genetiğinin olmasıdır. Bu durumda da mide ameliyatı öneriliyor.

Bozuk bir psikolojim var ama durduk yere kimseye laf atan biri değilim, yani serseri değilim ama kendimi haksızlığa karşı tutamam. Maalesef nezarethane ortamını bilirim. Yani kavgacıyım. Tabanca falan çekilmiyorsa birini döverken daha hiç zorlanmadım. Profesyonel sporcularla da arkadaşlığım var. Galiba en büyük sorun bozuk psikoloji. 10 yıl önceki 240p 8 FPS videolarımda bile bozuk bir psikolojim olduğu belliydi. Millet havaya yumruk attığım videolarımı (bir şey belli olmuyordu gerçi) paylaşarak dalga geçti. İnternetten sildirmem 9 senemi aldı. Artık böyle videolar çekmiyorum ama acısı büyük oldu. Anlayacağınız, psikolojim çok bozuk. Tedavim için çok para harcadım, piyangodan çıkan para gibi para. Sonuç alamadım. Türk psikiyatrisi maalesef ilim olarak yetersiz, böyle basit sorunları olan kişileri tedavi ederler en fazla. Maalesef ülkemizdeki psikiyatristlerin tamamını yetersiz buluyorum. Bunu da eklemiş olayım. Yurt dışı tedavisini de düşündüm ama vize denen bir engel var. Oturum için de orada çalışmak gerek.

Her şeyimi anlattım. Detaya da girdim. Tipimi de koyuyorum. Sizce yalnız hayatımı nasıl düzeltirim? Düzelemeyeceksem paralı askerlerle 24 saatlik arkadaşlık kurmak o kadar da kötü bir şey olmamalı, ne dersiniz?

Genişletmek için tıkla...

spinozapsinoza dedi:

Sürprizbozan: Konu Dışı

sorumluluğu ve üzüntüyü arttıran tek şey tanıdıklarımız mıdır? Gelecek kaygısı, bir baltaya sap olamama duygusu, toplumsal baskılar. Daha sayabilirim.

Genişletmek için tıkla...

SkyLord06TR dedi:

Genişletmek için tıkla...