Bu sonsuzluk ve bilinmezliğin içerisinde insan neden bu kadar önemsiz?

İnsanlar biraz daha fazla toprak için hala savaş çıkarıp birbirlerini öldürmeye devam ediyor. İnsan evreni hiçbir zaman merak etmez sadece dünyayı düşünür zengin olmak ister. Biz böyle olduğumuz sürece hiçbir şey yapamayacığız ve dinozor devri gibi bizde evrenden silinip gideceğiz.

80 yıl gayet yeterli ben bu dünyayı 80 yıldan fazla çekemem.

Combine geldi aklıma.

@bursali istersen milyarlarca saat yakın elden ne gelecek? Acizliğini değiştiremezsin.

bursali dedi:

Tamam da benim de yakındığım konu o zaten bir bilinmezlik var ve o bilinmezliğin neden bilinmezlik olduğunu ya da bilinmezliğin ta kendisini asla bilemeyecek olmamız.

Genişletmek için tıkla...

Bilinmezliği bilseydin zaten anlamı kalmazdı bilinmezliğin.

bursali dedi:

Bir ıstakoz evrende neler olup bittiğini merak edebilir mi? Yaratıcıyı sorgular mı?

Genişletmek için tıkla...

İnsan bunları yapıyorda eline geçiyor? Elinde sonunda iki tarafta ölecek ve aynı şekilde hatırlanacak, birer ölü.

spinozapsinoza dedi:

Bilinmezliği bilseydin zaten anlamı kalmazdı bilinmezliğin.

Genişletmek için tıkla...

Kalmasın.

İlk kişisel şokunu atlattıktan sonra da "bizim gibi primatlar neden önemli olsun ki" düşüncesiyle yüzleşmek gerekiyor. Kızacak kimsen yok, haksızlığa uğradığında danışacağın bir adalet sistemi de. Burası böyle bir yermiş diyip gidiyoruz.

Evreni önemli kılan zaten bilinemez olması. Hayatın anlamının da bilinmezliği ortaya çıkarma olarak görüyorum.

İnsan türü olarak önemsizliğimizi düşünmek gerçekten çok garip hissettiriyor. İlk Homo Sapiens'lerin yaklaşık 300.000 yıl önce görüldüğünü ve türümüzün çok da zamanı kalmadığını düşünürsek insan türü bu evrende sadece 300 bin küsür yıl yaşayıp yok olmuş bir tür olacak. Ve 300 bin yıl milyarlarca yaşındaki evrenle kıyaslayınca gerçekten çok kısa ve önemsiz bir zaman. Tek bir insanın hayatı ise evrenin zaman çizelgesinde küçücük bir noktadan ibaret.

Senin sorunun cevabı var. Ancak bu cevap metafiziksel ve inancı olanlar içindir. Şu gördüğümüz alemin ötesindeki alemleri bilebilmek için ruhun olgunlaşması gerekir. Ruh olgunlaştığı zaman alemleri dolaşabilir. Uzaklara gidebilir. Yani uçabilir. Hep böyle yaşadığımız için böyle gördük böyle inandık ama hakikatini bilen yaşayan çok az kimse var. Bu konu tasavvufa girer. Bu konuyada çok az insan inanır. İllada inandırmaya gerek yok. Ama öldüğümüz zaman bunu anlayacağız kimide ölmeden önce anlar. Bu iş nasip işi. Herkese nasip değil. Allah'ın seçtiği kullarına nasip.Dahada ötesi Allah bizi kendi zatını tanıtmak için yarattı.Ve bu alemlerde eseri bizde eseriyiz.Bizi yaratan Allah tanınmak istedi ve kendi zatını tanımak isteyen kullarına tanıttı.Alemleri cenneti, cehennemi gördüler onlar mesela Yunus Emre hz şiirlerine bak orda cennet, huri, gılman geçer.Onlar gerçekten kalp gözleri ile oraları gördüler belkide gittiler.Daha dünyada yaşarken ....

Bence insanoğlunun sahip olduğu yaşam süresi fazla bile. Bana göre insanoğlu asla var olmamalıydı. Düşünce gibi bir güce sahip olmamız bizim en büyük kusurumuz. Bu kusuru iyiymiş gibi gösterip çıkar uğruna kullanıyoruz.