Hayatımda hiçbir işte çalışmadım

HiFiMAN

Hectopat
Katılım
2 Aralık 2020
Mesajlar
42
Daha fazla  
Cinsiyet
Erkek
Selam, bugün size kendi hayatımı nasıl sürdürdüğümü anlatacağım.

Ben YTÜ Elektronik ve Haberleşme Mühendisliği mezunuyum ama maalesef bu alanda hiç çalışmadım ve eski bilgilerimi de unuttum ya da unutmak üzereyim. Yani Bipolar hastası olduğum da düşünülürse mühendislik yapmam zor olabilir.

Anne tarafından 2 ev sahibiyim, anne tarafından gelen (Sadece bana) 1000 Euro vakıf kazancım var ve evlerden birinde ben oturuyorum. Geçinebiliyorum. Asgari ücretle geçinmeye çalışsam ne olur, düşünmek bile istemiyorum. Babam multi milyoner düzeyine ulaşmak üzere ve vefat etmesi durumunda kardeşimle bana birer milyon dolardan fazlası miras olarak kalacak. Yani maddi sıkıntım yok. Buna rağmen SGK'dan gelecek paraya değil ama sigortaya önem veriyorum. Tabii ki her işimi yine özel hastanede halletmeye devam ederim, o ayrı.

Babam beni 2006'da işe soktu. O andan itibaren sigortalı olmaya başladım. O günden bugüne çeşitli yerlerde sigortalarım babamın aracılığıyla dolmaya başladı. Şu anda 1825 gün sigortam mevcut. (4A ve 4B) Yakın zamanda tekrardan sigortalandım ama artık kendim çalışmak istiyorum. Ayrıca kendim çalışırsam en uygununun bu olacağına karar verdim.

Sorum şu ki, ne iş yapacağım? Bim, Şok, A101? 2826 TL maaş için mi? 1377 TL toplam sigorta masrafı için mi? Ben buralarda çalışmak istemem, hele ki bu kadar para için. Mühendislik desen dediğim gibi bilgim yok. YTÜ'de hiçbir şey öğrettiklerine de inanmıyorum. (Kusura bakmasınlar)

Ne yapacağım? Böyle devam edersem de hayatım hep tembellik yaparak geçecek. Öyle ki ben 2009 Haziran'dan bu yana (Lise bittiğinden beri) ortalama 11 saatten fazla uyudum. Son 2 yılda da 12 saat uyuyorum. Uyumaya aşığım. Evden sadece yürüyüş ve koşu, bazen de alışveriş için çıkıyorum. Psikolojimin bozuk olduğunu belirtmiştim, ayda bir de psikoterapi ve psikiyatrist var, ancak bir işe yaramıyorlar. İlaçlarımı düzenli olarak alıyorum elbette, onlar da sakin ve uyuşuk tutuyor sadece. Muhtemelen de onlar bu kadar uyutuyor. 9 yıldır düzenli ilaç içiyorum. Kilom fazla ama yürümeyi ve koşmayı seviyorum. Hatta gayet de iyi başarıyorum. Evde de uyanık olduğum saatlerde kitap okuyor (Tarihi, felsefi, bilimsel, roman vs), internette bayağı çok geziniyor, film dizi yapıyor ve müzik dinliyorum. Nadiren de oyun oynuyorum. Hayatım böyle geçiyor. 2 arkadaşım var ama hep Whatsapp üzerinden. Bazen üzülüyorum.

Sizce ne yapabilirim? İşe girebilirsem durumum düzelebilir ama BİM falan olmaz. Belki sosyalleşirim de. Kız arkadaşın k'si yok benim. Tanıdığım kız bile yok. Asosyallik yıllardır benimle birlikte. Teşekkürler.
 
Hocam maddiyat sıkıntım yok diyorsun, spora ve vücuduna yatırım yapmayı deneyebilirsin, düzeni oturtursan gerisi gelir gibi, yasak olaylarını takiben harekete geçmeni tavsiye ederim, belli ki sen de mevcut durumdan sıkılmışsın, bir yerlerden başlamak gerekir.

- Spor da çalıştıkça tembellik hissin yok olacaktır.
 
Mühendislik desen dediğim gibi bilgim yok. YTÜ'de hiçbir şey öğrettiklerine de inanmıyorum. (Kusura bakmasınlar)
Şu an YTÜ'den mezun elektronik ve haberleşme mühendisi ve elektronikçiler ile çalışıyorum. Hepsi de gayet kaliteli ve iyi mühendisler. Okula ve eğitime çamur atacağına dönüp ''ben bu okula layık olamadığım ve verilen eğitimden faydalanamadığım için okulu kötülüyorum'' diyebilirsin kendine.

Babadan ve anneden gelen paran varmış işte, baban sigortanı da hallediyormuş. Ye, iç, yat. Bu kafayla ne mühendislik yapabilirsin ne de hizmet sektöründe çalışabilirsin...

Klasik olarak ben mükemmelim kalan herkesin bir kusuru var kafası. Size kimse yaranamaz, bu psikolojiyi sürdürdüğünüz sürece de toplumdan dışlanırsınız ve kendinize bu tarz platformlarda acı senaryolar yazarsınız.
 
Şu an YTÜ'den mezun elektronik ve haberleşme mühendisi ve elektronikçiler ile çalışıyorum. Hepsi de gayet kaliteli ve iyi mühendisler. Okula ve eğitime çamur atacağına dönüp ''ben bu okula layık olamadığım ve verilen eğitimden faydalanamadığım için okulu kötülüyorum'' diyebilirsin kendine.

Babadan ve anneden gelen paran varmış işte, baban sigortanı da hallediyormuş. Ye, iç, yat. Bu kafayla ne mühendislik yapabilirsin ne de hizmet sektöründe çalışabilirsin...

Klasik olarak ben mükemmelim kalan herkesin bir kusuru var kafası. Size kimse yaranamaz, bu psikolojiyi sürdürdüğünüz sürece de toplumdan dışlanırsınız ve kendinize bu tarz platformlarda acı senaryolar yazarsınız.
Sorun yok. Ben aileme her zaman demişimdir. Fen lisesinde falan okumayacak, liseyi açıktan tamamlayacak ve üniversite de okumayacaktım diye. Herkes okuyacak değildir. Birkaç devre çizim bilgisi haricinde bölüme dair herhangi bir bilgi sahibi değilim, devre çizim olayını da kendim öğrendim. Altium kursları aldım, Proteus, OrCAD ve Multisim de biliyorum. Tabii kurslarda ekstra bir şey öğretmediler. Vesselam, okumak benim gibi bir adama yaramayacak bir şey idi. Babamın aylık kazancı dudak uçuklatıcı ama çok da harcıyor. Onun işlerine yardımcı olmam gerekirdi her zaman.

Unutulmamalıdır ki 2021 senesi için Türkiye'de ortalama mühendis kazancı (1.5 milyon mühendisten yüz bin işsiz mühendis çıkınca) 6000 TL'nin biraz üzerindedir. Bana pek iç açıcı bir miktar gibi gelmiyor.
 
Selam, bugün size kendi hayatımı nasıl sürdürdüğümü anlatacağım.

Ben YTÜ elektronik ve haberleşme mühendisliği mezunuyum ama maalesef bu alanda hiç çalışmadım ve eski bilgilerimi de unuttum ya da unutmak üzereyim. Yani bipolar hastası olduğum da düşünülürse mühendislik yapmam zor olabilir.

Anne tarafından 2 ev sahibiyim, anne tarafından gelen (sadece bana) 1000 Euro vakıf kazancım var ve evlerden birinde ben oturuyorum. Geçinebiliyorum. Asgari ücretle geçinmeye çalışsam ne olur, düşünmek bile istemiyorum. Babam multi milyoner düzeyine ulaşmak üzere ve vefat etmesi durumunda kardeşimle bana birer milyon dolardan fazlası miras olarak kalacak. Yani maddi sıkıntım yok. Buna rağmen Sgk'dan gelecek paraya değil ama sigortaya önem veriyorum. Tabii ki her işimi yine özel hastanede halletmeye devam ederim, o ayrı.

Babam beni 2006'da işe soktu. O andan itibaren sigortalı olmaya başladım. O günden bugüne çeşitli yerlerde sigortalarım babamın aracılığıyla dolmaya başladı. Şu anda 1825 gün sigortam mevcut. (4a ve 4b) yakın zamanda tekrardan sigortalandım ama artık kendim çalışmak istiyorum. Ayrıca kendim çalışırsam en uygununun bu olacağına karar verdim.

Sorum şu ki, ne iş yapacağım? BİM, şok, A101? 2826 TL maaş için mi? 1377 TL toplam sigorta masrafı için mi? Ben buralarda çalışmak istemem, hele ki bu kadar para için. Mühendislik desen dediğim gibi bilgim yok. YTÜ'de hiçbir şey öğrettiklerine de inanmıyorum. (Kusura bakmasınlar)

Ne yapacağım? Böyle devam edersem de hayatım hep tembellik yaparak geçecek. Öyle ki ben 2009 Haziran'dan bu yana (lise bittiğinden beri) ortalama 11 saatten fazla uyudum. Son 2 yılda da 12 saat uyuyorum. Uyumaya aşığım. Evden sadece yürüyüş ve koşu, bazen de alışveriş için çıkıyorum. Psikolojimin bozuk olduğunu belirtmiştim, ayda bir de psikoterapi ve psikiyatr var, ancak bir işe yaramıyorlar. İlaçlarımı düzenli olarak alıyorum elbette, onlar da sakin ve uyuşuk tutuyor sadece. Muhtemelen de onlar bu kadar uyutuyor. 9 yıldır düzenli ilaç içiyorum. Kilom fazla ama yürümeyi ve koşmayı seviyorum. Hatta gayet de iyi başarıyorum. Evde de uyanık olduğum saatlerde kitap okuyor (tarihi, felsefi, bilimsel, roman vs), internette bayağı çok geziniyor, film dizi yapıyor ve müzik dinliyorum. Nadiren de oyun oynuyorum. Hayatım böyle geçiyor. 2 arkadaşım var ama hep WhatsApp üzerinden. Bazen üzülüyorum.

Sizce ne yapabilirim? İşe girebilirsem durumum düzelebilir ama BİM falan olmaz. Belki sosyalleşirim de. Kız arkadaşın K'si yok benim. Tanıdığım kız bile yok. Asosyallik yıllardır benimle birlikte. Teşekkürler.

Selam kardeşim,
Seni para, üniversite vb. şeyler tatmin etmemiş etmemesi gerek de. Bu gidişata vakit kaybetmeden son vermeni tavsiye ederim, benzer çöküşler yaşayan ben, büyük bir psikolojik bunalımın sana doğru yaklaştığını düşünüyorum. İçindeki boşluk ve amaçsızlık biraz da kaybolmuşluk yaşadığını düşünüyorum. En büyük değişimler zorlukların ardından gelir. Gelen zorluğa sabretmen gerekecek. Kalpler ancak Allah'ı anmakla tatmin olur.
 
Derdin yokken kendine dert ediniyorsun gibi geliyor. Bir şeye ihtiyacının olmadığını, okuduğun okuldan meslek edinemeyeceğini ve ayak işlerinde çalışmayacağını söylüyorsun. Peki ne yapmak istiyorsun? Sanıyorum ki amacın vakit geçirebilecek bir uğraş bulmak, bunu yaparken de yorulmayıp kendine vakit ayırmak.
 
Bana garip geliyorsun, baban mesleği nedir?
İstanbulda iyi bir noter. Kurtçuk fabrikası da mevcut. Kırtasiye, oto galeri, emlak gibi ek işlere de el atıyor. Keşke ben de artık düzgün bir mühendislik yapabilsem. Aslında yalan olmasın biraz bilgim var ama hiç meslek hayatı deneyimim yok. Olsun istiyorum.
Derdin yokken kendine dert ediniyorsun gibi geliyor. Bir şeye ihtiyacının olmadığını, okuduğun okuldan meslek edinemeyeceğini ve ayak işlerinde çalışmayacağını söylüyorsun. Peki ne yapmak istiyorsun? Sanıyorum ki amacın vakit geçirebilecek bir uğraş bulmak, bunu yaparken de yorulmayıp kendine vakit ayırmak.
Düzgün bir işim olsa harika olurdu Elektronik mühendisliği alanında ama parlak bir öğrenci olmadığım için bana en fazla 3500 TL verirler ilk girişte. Ben günde 117 TL için çalışmak da istemem. Yani kabullenmek lazım. Benim yetersiz oluşumu, Türkiye şartlarında mühendislerin %99'una az para verdiklerini, yurtdışında iş bulamayacağımı. Şimdiki aklım olsa ya okumazdım ya da eczacılık okurdum. Burada bir eczacı çift var. Her istediklerini yapıyorlar neredeyse. Mühendislikte para da yok.
 

Yeni konular

Geri
Yukarı