Hayatımda hiçbir şey doğru gitmiyor

XEfe.Bey dedi:

Anneniz ile aranızı düzeltin, kardeşlerini sev. Staj yerinden kovulmanız veya arkadaşlarınla eski samimiyetin olmaması, kötü ama düzeltilebilir bir durum hocam. Spora ve basketbola yeniden başlayın, bence arkadaş ortamı bulursun oralarda.

Genişletmek için tıkla...

Nqvelist dedi:

Kardeşim daha yolun başındasın, bu yaşadığın zor dönem seni olgunlastiracak. Çok daha zor günler gecirecegin yeter artık yapamıyorum diyeceğin intiharı ciddi ciddi düşünecegin zamanlar olacak, sana tavsiyem her zaman çözüm odaklı düşünmeye çalış. Örnek veriyorum bir olay yaşadın bir şey oldu kendine şunu sor elimden bir şey gelir mi eğer geliyorsa onu yapmaya çalış ama eğer elinde gelen bir şey yoksa üzülmeninde bir anlamı olmadığını söyle kendine. Bizler bu hayatı en zor modda oynayanlardaniz bu oyun bittiğinde gururlanmak en büyük hakkımız olacak. İnsan başlarda bunu da yapmalıyım şunu da yapmaliyim diye kendini çok kasıyor, bir süre sonra ölümü hatırlıyorsun işte o zaman anlıyorsun çok da kasmamak lazım. Seni mutlu eden şeyler yap, sev sevil çevredekilerin değerini bil hayat kısa.

Genişletmek için tıkla...

Zalim058 dedi:

Kardeşim ben 19 yaşında bel fıtığı oldum. Vücut geliştirmeye gidiyordum çok seviyordum fıtık olduğumu öğrendiğim an spor hayatıma o günden sonra ara vermek zorunda kaldım. 20 yaşında fıtık başlangıcından 8 ay sonra fıtık patladı uyuyamaz adım atamaz oldum. Pandemi yüzünden o halde eve gönderildim hastaneden. 15-20 gün baya uykusuzluk ve acı çektim.Ama bir tanıdığımın vesile olması ile bi uzman ile manuel terapi gördüm,hacamat yaptırdım ve başlarda seke seke yürüyerek sonrasında yavaş yavaş normal yürüyüş yapa yapa ameliyat olmadan acılarım hafifledi Şuan 22 yaşındayım 3 yıl oldu ve diyorumki boşu boşuna üzmüşsün kendini spor yapamıyorsun diye. Seni çok iyi anlıyorum spor konusunda.
Arkadaş konusuna gelirsek lisede arkadaşlıklar güzeldi ama yolda denk gelirsek konuşuyoruz. Herkes hayatına devam ediyor. Üniversitede zaten insanların nasıl iki yüzlü olduklarını göreceksin bu yüzden arkadaş değilde bir dostun olsun yanında sağlam duracak o hepsine yeterli.
Kız arkadaşın ile tartışıyormuşsun. Nasıl tartışmalar yaşıyorsunuz sebebini bilmiyorum ama inan bu sadece başlangıç insan insanın sınavıdır. Ama kendini yük olarak görme insanlara. Bu hayat senin ve kendi düzenini kendin sağlayacaksın. Kimsen yokmuş gibi kendine çalış kendini geliştir. Aile içi sorun hepimizde var. Üniversite çağıma kadar "senden bi b*k olmaz, senden adam olmaz, kardeşinide kendine benzettin, bilgisayar oynamaya devam et sana ekmek kazandırır" gibi lafları babamdan duyarak büyüdüm ben.
İşin güzel tarafı bunlar beni dahada hırslandırdı. Bilgisayar programcılığı bitirdim ve şuan bir şirkette çalışıyorum.
Herkese lafını geri veriyorum sadece yaşantıma devam ederek. Sende insanlar duy ama dinleme. Kendine odaklan kendi hayatını yaşa ve senden ricam küçük kardeşine destek ol arkadaşların gelir geçer insanlar gelir geçer ama o kardeşin 1 tane. Biz ailenin ilk çocukları olarak her zaman daha güçlü olmalıyız.

Genişletmek için tıkla...

gLassef dedi:

Müzik seçimleri de çok etkili aslında. Karamsar müziklerden uzak durmaya çalış. Belki biraz iyi gelir.

Genişletmek için tıkla...

berkanrekt dedi:

Arkadaşlar daha yaşım çok küçük yolun çok başındayım, bunu biliyorum farkındayım. Daha 17 yaşındayım çok genç çok taze fakat hayatımda hiçbir şey düzgün gitmiyor. Yaşadığım şeyler yaşadıklarım yaşıyor olduklarım vesaire hiçbirisi doğru gitmiyor. İlaç desem kullandım, ailem sürekli kavga şiddet kendi aralarında, ameliyat oldum basketbolumdan ve sporumdan uzaktayım daha da eskisi gibi yakın olabileceğimi düşünmüyorum. Bu sene son senemdi boyumun avantajını kullanacaktım, tam öğreniyorum derken ameliyat oldum. Maddi açıdan da sıkıntıdayım, staj yerimden kovuldum, arkadaşlarımla eski samimiyetimiz yok eskisi gibi eğlenemiyoruz buluşamıyoruz, kız tarafında allak bullağım zaten. Beni en çok yıpratan ailem. Arkadaşlarımla eğleniyorum güzelce eve çıkarken kardeşim arıyor "abi eve gel" diyor ağlayarak. Babam arıyor neredesin diyor, yolda görüyorum eli kesilmiş kan akıyor. Eve çıkıyorum annem delirmiş, kardeşimin yüzü tırmık kızarıklık dolu, annemle aram zaten iyi değil kardeşimle de. Duvarlarda kanlar, cam kırıkları, bardak kırıkları, dolap kırıkları bunlarla karşılaşıyorum ve tek başıma uğraşıyorum. Babam kalp krizi geçirmişti kaybetme olasılığım çok fazla bunları düşünmekten kafayı yemek üzereyim. Hiçbir şeyim doğru gitmiyor, kendimi verdiğim, adadığım tek şey sporumdu. O da gitti o da yok artık zaten Türkiye gibi bir yerde yaşıyoruz mental olarak çökmüş durumdayım bu durumların içerisinden çıkamıyorum. Kızla sürekli kavga ediyorum benden dolayı ona da çok fazla yük oluyorum. Kendimden bile bıkmış durumdayım neden yaşıyorum diyorum bazen. Hani şu an beni hayata bağlayan hiçbir şey yok diyebilirim. Sürekli Sagopa Kajmer dinleyip duruyorum. Kendim sözler yazıyorum, onlarda da hep karamsarım. İçimi dökmek istedim saygılarımla.

Genişletmek için tıkla...