Ailenize karşı en utanç verici anınız

Katılım
7 Nisan 2020
Mesajlar
1.477
Makaleler
1
Çözümler
6
Başlıyorum.
Geçenlerde sevdiğim bir yabancı kızın fotoğrafını bilgisayarda tam ekran boyutunda bakıyordum odamın kapsını açınca direk olarak monitör ap açık gözüküyor, kızın fotoğrafına bakarken daldım sonra kapı açılma sesi geldi bende direkt olarak kapatma simgesine geldim kapanmadı. (buradan windowsa selamlar) sağ üst köşeye geliyorum, simge gelmiyor. Sonra (2-3saniye sonra kapattım) kulaklık takıyordum, bir de sesi sona kadar açınca odanın içindeki herkes duyuyordu. Müzikte buydu:

Bu içeriği görüntülemek için üçüncü taraf çerezlerini yerleştirmek için izninize ihtiyacımız olacak.
Daha detaylı bilgi için, çerezler sayfamıza bakınız.


Ablam geldi soru sordu, sonra benim monitörüme baktı baka kaldı bende kulaklarım kızardı. Saçma cevaplar vermeye başladım, elim ayağıma girdi. Ablam sorunun cevabını aldıktan sonra gitti. Gittikten sonra aileme söyledi mi bilmiyorum ama büyük ihtimalle söylememiştir. Bunun iyi tarafı ise ablam ertesi ki gün istanbula gidiyordu. Umarım bu anı ablam unutur ne zaman o fotoğrafı açsam ablam aklıma geliyor.
 
Son düzenleme:
Keşke video linkini sürprizbozan içerisinde koysaydınız. +18 içerik sandım bir an. Nasıl bir thumbnail arkadaş bu.

Utanç verici bir anım olmadı şu ana kadar çok şükür.
 
Sürprizbozan nasıl yapıldığını bilmediğim için saklayamadım.
Bu şekilde yapılıyor.

1614279777773.png
 
Annem okula gelmişti, Türkçe öğretmeni ile aram bozuk olduğu için beni bayağı kötüleyerek anlatmıştı. Bunda bir sorun yok ama asıl beni utandıran annemin ağlamasıydı. O zamandan beri ailemi utandıracak bir şey yapmadım çok şükür.
 
OrtaOkul 6. sınıftayken yaşanmış bir olay.

Annem hemşire Babam ve annem ayrı, ben annem ve abim evde kalıyoruz. 6. sınıfta oyunlara çok merak salmıştım ve evden çıkmayacak şekilde acayip asosyal bir şekilde oyun oynuyordum okula vs gidip geliyordum. Ama bir an kafama dank etti ve okula gitmek istemedim abim sabah benimle evden çıkardı annem de hemşire olduğu için sabah nöbete gider ertesi sabah gelirdi. Bende sabahları tuvalte girer gibi yapıp evden çıkmalarını beklerdim ve oyunun başına otururdum. Bunu 32 gün boyunca yaptım. Ve en sonunda her yalan gibi benim de ortaya çıktı. O günde evde oyun oynamıştım eve mektup gelmiş okuldan 7 gün özürsün okula gitmez iseniz okuldan eve mektup geliyor, abimde okuldan gelirken mektubu alıp eve geldi. Annem işteydi annemi aradı anlattı sınıfta kalacağımı düşünüyordum. Annem bana çok kızmıştı çok utanmıştım. Okula kaç kere gitti hocalarımla konuştu özür diledi. Normalde okula gidip devamsızlıkları sildirebiliyorduk fakat annem bana ders olması içi sildirmedi. Ertesi gün okuldan geldiğimde kapıcımız beni yanına çağırdı ben kameradan izledim gitmemişsin okula dedi ( kapıcımız çok babacan bir insandı Allah ondan razı olsun çok severim kendisini ) istersen okula gidip devamsızlıklarını sildirebilirim dedi bende gurur yapıp sildirmemesini istemiştim. Annem meğerse sildirmiş.

Arkadaşlar büyüdüğümde öğrendim. Şu anda polis okulundayım ve bu olay cidden beni her hatırladığımda çok üzüyor. Annelerimizin bizler için yaptığı fedakarlıkların haddi hesabı yok annemi hayal kırıklığına düşürmüştüm. Bana olan güvencini yitirmişti. Gözlerinin içine bile bakamazken artık hiç bakamaz olmuştum. Ama bir anı olarak ben ve annemde kaldı.
Her yalanın bir sonu var gençler kendinizi düşünmüyorsanız karşınızdakini düşünün bu bana hayatımda çok büyük ders oldu.

Bu yazıyı okuyan kişilere de buradan teşekkürlerimi sunuyorum. Hayırlı akşamlar <3
 
Son düzenleyen: Moderatör:
Uyarı! Bu konu 5 yıl önce açıldı.
Muhtemelen daha fazla tartışma gerekli değildir ki bu durumda yeni bir konu başlatmayı öneririz. Eğer yine de cevabınızın gerekli olduğunu düşünüyorsanız buna rağmen cevap verebilirsiniz.

Technopat Haberler

Yeni konular

Geri
Yukarı