Dökün içinizi

Sir Lewis dedi:

Şu an ne yapmayı ya da ne elde etmeyi, nasıl bir hayatınız olmasını, gelecek hakkındaki düşüncelerinizi paylaşmak isterseniz durmayın dökün içinizi dertleşelim.

Genişletmek için tıkla...

Bir işe başlayınca çok çabuk pes ediyorum mesela babam otelde muhasebe müdürü 3 senedir her yaz otel mutfagına çağırıyor gitmem diyorum ilk önce. Sonra bir şekilde ikna ediyor para kazanırsın, arkadaş ortamın gelişir vb. 1-2 hafta çalıştıkdan sonra gidesim gelmiyor her işte böyleyim McDonald's da çalıştım ekim gibi 15 gün çalıştım baktım devam edesim gelmedi çıktım biliyorum yan gelip yatınca para avcuna gelmiyor ama çalışma istediği içimden gelmiyor çok bunaldım artık ne yapacagımı bilmiyorum.

Sınav stresi yaşamamak istiyorum. Geleceğimden kaygılanmamak. Ailemin insan standartlarında yaşamasını istiyorum. Bakarsanız çok şey istemiyorum hakkım olanı istiyorum sadece ama o da verilmiyor. İnsanların fakirlikten intihar etmediği bir ülke istiyorum kısacası.

Karantina, sınav, ders, ödev, insanların benden çok şey beklemesi...

Elimden gelen hiç bir şey yok, elim kolum bağlı. Hiç bir şey eskisi gibi değil. Ülkenin hali benden beter. Geleceğimiz tehdit altında.

Hiç bir amacım yok. İşim yok, param yok, içkim sigaram yok, tek eğlencem bilgisayar. Hareketim yok, arkadaş çevrem yok.

Bazı geceler intiharı düşünüyorum ama sonra unutup geçiyorum.

Tek var olan şey gitarım ve bilgisayar.

O kusursuz...

Furkan17TR dedi:

hiçbir amacım yok. İşim yok, param yok, içkim sigaram yok, tek eğlencem bilgisayar. Hareketim yok, arkadaş çevrem yok.

Bazı geceler intiharı düşünüyorum ama sonra unutup geçiyorum.

Tek var olan şey gitarım ve bilgisayar.

Genişletmek için tıkla...

İntihar bir kaçış değil, olamaz da. Bunu unutma lütfen. Çünkü birçok kez teşebbüs ettim. Kendime de zarar verdim. Veriyorum. Engel olamıyorum. Ama şunu biliyorum, hiçbir şey çıkmaza sokmamalı insanı. Her şeyin bir çözümü, yolu yordamı var.

Denemek istediğim birçok şeyi denedim. Kullandım. Gelip geçti. Onlar o an için vardı. Uzun vadede bir etkisi yok.

Zamanla insan olgunlaşıyor. Farkındalığı açılıyor, daha tepeden bakıyor hayata, daha iyi kavrıyor. Daha iyi anlıyor.

Ne kimseye gereğinden fazla güveneceksin ne de kendine fazla yaklaştıracaksın.

Sadece kendi yolunu planlayıp, mümkün olduğunca en kısa sürede hedef/ler/ine ulaşacaksın.

Şu an bu yazıyı okuyan her kim olursa olsun, asla olumsuz düşüncelerin sizi etkisi altına almasına izin vermeyin.

Bizden katbekat zengin olanlar var, fakir olanlar da var. Biz zenginlik için değil, huzur için yaşamalıyız. Huzur ve sağlık.

En önemli kısım ise, bilgi paylaştıkça çoğalır derler ya, işte. Bunu yapalım. Bildiklerimizi paylaşalım. Bilmediğimiz şeyleri öğrenelim, soralım. Bilgi, hayattır. Bizi kurtaracak olan şey de bilgidir. Ne para ne mevki.

Bir seylerin iyi gitmesini sağlamak istiyorsak eğer, bir kişi bir kişidir. Herkes kendine düşeni yaparsa, kimse devrilmez.

Biz insanız. İnsan fıtratı her şeyi ister. Önce bir bir başlamak lazım. Devamı gelir.

Ve en önemlisi, bir karar verilecekse asla pes etmek yok.

Lütfen, hayatınızda size, sevdiklerinize, olumsuz şeyler söyleyen veya olumsuz şeyler yaşatan kişileri uzak tutun.

Benim şu anki çabam bu mesela. Öte yandan da kendimi olabildiğince ilgi alanlarımda geliştirmeye çalışmak.

Unutmayalım. Pes etmek yok. Biz bu dünyaya, pes etmek için gelmedik. Sistem bizi köleleştirmeye zorluyor.

Fazla uzatmayım. Bir örnek vereyim. Black mirror dizisini izlemeyen varsa, izlesin lütfen.

Hepinize huzurlu sabahlar dilerim... Daima huzurlu hayatlar...

Cahil bir babanın ürünü olarak kendine güvenmeme aşılandı ilk olarak ve ardından getirdiği yıkıcı unsurlar bırakın arkadaşımla bugün ailemle bile konuşamamaya(iletişim anlamında)neden oldu. Özgüvensizlik yüzünden binlerce fırsatı elimin tersiyle itmek zorunda kaldım. Üniversite sınavlarına hazırlanırken kendime güvenmediğim için şu an en kötü üniversitelerden birindeyim ve bunun getiriside koskoca bir umutsuzluk.
Umutsuzluğum akademik bir anlamda işsizlik katarsa hayatıma peki sosyal fobim yüzünden toplum içinde bir iş nasıl edineceğim? Yirmi yaşındayım ailemin beklentisi bir şekilde para getirmek haneye, durumu anlattığım vakit işten kaçma bahanesi olarak suratıma yapıştırılıyor. Kısacası sadece kitaplarım var elimde onlarda alınırsa yaşamak için hiçbir amaç edinemeyeceğim.