Ezilmekten yoruldum

Hayatımda ezildiğim bir dönem oldu ama sonrasında çok devam etmediği için aklıma bir çözüm yolu gelmiyor, bu gibi olaylarda zaman, yer ve insan faktörü çok etkili oluyor.

Bu da zaman en iyi ilaçtır lafına denk geliyor.
 
Kendimden bahsedecek olursak her konuda yumuşak davranıyorum asla kötü davranan biri değilim. Kötü olsam severlerdi sürekli herkes tarafından eziliyor aşağılanıyorum özgüvenin e si kalmadı
Olayın kafada bittiğinin büyük ifadesi. Kendini olmak istediğin kişilik için zihninde seni destekleyecek aktivitelere atıl. Spor, spor, spor, "ben aslında bu değilim, bu vücuda ait değilim ben yukarda yazılan cümleler misali olan vücudumun da sınırlarını zorlayabiliyorum, geliştirebiliyorum. Bu nedene kişisel olarak da sınırlarımı zorayabirim ve gelişebilirim"
Evet içten içe spor söyletir. Sadece spor değil ancak en etkili ve basit sınırları zorlama mekanizması fitness. Çünkü yıkım üzerine kurulu, insan ilişkileri ise zamanla inşa edilip geliştiriebilen birşey. Bilmediğin bir spor dalı da pratiklerle inşa ettiğin bir oyuncuyu ortaya çıkarır. Bu yüzden yıkım üretmekten daha kolaydır. Eğer sosyal ilişki kurarken güçlük çekiyorsan başlangıç olarak sınırlarını zorlama konusunda yıkıcı pratikler uygulayabilirsin
 
Kendimden bahsedecek olursak her konuda yumuşak davranıyorum asla kötü davranan biri değilim. Kötü olsam severlerdi sürekli herkes tarafından eziliyor aşağılanıyorum özgüvenin e si kalmadı sırf bu yüzden arkadaşım yok fark etmeden hata mı yapıyorum bilmiyorum üzülmemek için kendimi teselli ediyorum. Geçen ufacık tanımadığım çocuk bile bana laf attı bu nedir ya? Yaz tatilinde işe girdim anneme bile adam küfür etti. Hadi oradan çıktım kurtuldum ailem bile beni eziyor ufak hatalar yüzünden 11 sınıfa geldim gelesiye kadar canım çıktı. Okulda da ezildim en çok da 10. sınıfta ezdiler. 3 4 kez müdürün yanında çok fena ağladım hala daha eziyorlar. Beden dersinde oyun bile oynatmıyorlar. Gelmiş geçen yürümemle dalga geçiyor gücüyle tehdit ediyor döverim öldürürüm cinsinden bir vursam yarısı yerde falan diyorlar. Hani bir insana bu kadar da yüklenilmez. Bunları yazarken ağlıyorum beş para etmeyecek insanlar yüzünden üzülüyorum çünkü hayatımda duymadığım kelimeleri duyuyorum ne söylesem de ezilmeye çare bulamıyorum sonra bir soğuk bir sıcak davranıyorlar öyle öyle bu hayatım geçip gidiyor işte hayatımdaki tek derdim bu.

Hangi şehirdesin kardeşim.
 
Kendimden bahsedecek olursak her konuda yumuşak davranıyorum asla kötü davranan biri değilim. Kötü olsam severlerdi sürekli herkes tarafından eziliyor aşağılanıyorum özgüvenin e si kalmadı sırf bu yüzden arkadaşım yok fark etmeden hata mı yapıyorum bilmiyorum üzülmemek için kendimi teselli ediyorum. Geçen ufacık tanımadığım çocuk bile bana laf attı bu nedir ya? Yaz tatilinde işe girdim anneme bile adam küfür etti. Hadi oradan çıktım kurtuldum ailem bile beni eziyor ufak hatalar yüzünden 11 sınıfa geldim gelesiye kadar canım çıktı. Okulda da ezildim en çok da 10. sınıfta ezdiler. 3 4 kez müdürün yanında çok fena ağladım hala daha eziyorlar. Beden dersinde oyun bile oynatmıyorlar. Gelmiş geçen yürümemle dalga geçiyor gücüyle tehdit ediyor döverim öldürürüm cinsinden bir vursam yarısı yerde falan diyorlar. Hani bir insana bu kadar da yüklenilmez. Bunları yazarken ağlıyorum beş para etmeyecek insanlar yüzünden üzülüyorum çünkü hayatımda duymadığım kelimeleri duyuyorum ne söylesem de ezilmeye çare bulamıyorum sonra bir soğuk bir sıcak davranıyorlar öyle öyle bu hayatım geçip gidiyor işte hayatımdaki tek derdim bu.
Aynı sınıfım. Aynı yaştayım. Arkadaşım yok. Çünkü sessizim. Ama daha 2 hafta önce şu yaramazlardan biri bana şöyle dedi "sende bize katıl, kavga çıkar, derste hep konuş, diğer insanlara bulaş" Sadece gülüp geçtim. Neden, çünkü gelip geçici. Sen şu an eziliyorken onlar geleceğini tıpkı yanan bir ateş gibi yakıyor. Fakat sen tıpkı bir ağaç gibi meyve vermeye başlıyorsun. Demem o ki, sen kimseyi takma yalnız ol. Havalı olmaktan uzaklaş. Yakın çevrende okul varsa değiştir. Eğer yoksa da hiç sıkıntı çekmezsin. Eğer o bataklıktan çıkmak istiyorsan. Geleceğine şekil ver. Ben 8.sınıftan beri ağlamıyorum. Çünkü hayatı anladım. Benim sevdiğim bir kız var ama tek amacım onu sevmemek. Çünkü bu gerekli sonu belli herkes gibi aynı şeyler olacak. Çılgın lise aşkı falan filan. Duygularına yenik düşme, ağlama, güçlü kal. Bu kadar edebiyat yaptığım için de kusura bakma. Konuşacak kimsem yok. Kendine iyi bak, kal sağlıcakla...
 

Technopat Haberler

Yeni konular

Geri
Yukarı