Hayattan bıktım

Önce okuluna odaklan sonra haftanın 4 günü düzenli spor yap. Okulunu etkilemeyecek düzeyde Part Time bir iş bulursan hem çevre edinirsin hem cebinde paran olur. Mağazacılık gibi. Zamanla her şey olur, arkadaşların olur sevgililerin olur 😀 ama önce kendin için mücadele edip bahane üretmekten vaz geçmelisin. Salona gidemiyor musun? Parka git. Kitap alacak paran mı yok? Pdf indir oku. Çözüm çok ama önce sen istemelisin. 33 yaşındayım, senin yaşlarındayken bende senin gibiydim yaptığım ilk hamle kazandığım ilk parayla ki ben tekstilciyim - kick box kursuna gitmek oldu. Salonlarda sıkı arkadaşlar bulursun.
 
Doğdum doğalı yalnız olmaktan bıktım. Bir insanın bir tane bile mi dostu olmaz? Bir tane bile olmadı ilkokuldan lise 2'ye kadar (zaten lise 2'yim). Hep okulda yalnız yalnız yemeğimi yedim, kalktım kendi kendime oynadım herkes dışladı beni. Babam bile. Her gün babam bana küfür ediyor artik bıktım diyorum ki evden mi kaçsam, cüzdanıma bakıyorum 100 TL para, içinde 30 lira olan otobüs kartım. Derslerden bıktım. Her gün çalışıyorum şu lanet dersler bir türlü kafama girmiyor. Sonra akrabaların gelip bir de bana nasihat vermeleri veya kızmaları yok mu? Spor yapayım diyorum ulan bir spora bile mi yeteneği olmaz bir insanın? Diyorum ki kitap okuyayım bir popüler bilim kitabı olmuş 100 lira ne kitabı okuyacaksın deyip onu da almıyorum. Havuz fitness gibi şeylerim de yok. Dışarı çöpü atmak haricinde çıkmıyorum.

16 yaşındayım ben açaçaktım bu konuyu siz açmışsınız hocam şu an inanın 11.sınıfım tek arkadaşım olmadı tek yedim tek yiyorum yanımada kimse oturmaz.
 
Babanın böyle olmasının nedeni aslında baba olmaması gerekmesi.Linçleyebilirsiniz ama ebeveyn olmak çocuğunun karnını doyurmaktan,flash tv'de gördüğünüz "alın teri" güzellemelerinden ibaret değil.Hatta bu,maksimum %20'lik kısımdır.Çocuğu mental olarak hazırlayacak mentaliten yoksa çocuk sahibi olmamalısın.Çocuğuna her gün b*k parçası gibi davranıp,günün yorgunluğunu onun üzerinde atacaksan ebeveyn olmayı düşünmemelisin bu kadar basit.Yazık bize gerçekten üzülüyorum
 
Doğdum doğalı yalnız olmaktan bıktım. Bir insanın bir tane bile mi dostu olmaz? Bir tane bile olmadı ilkokuldan lise 2'ye kadar (zaten lise 2'yim). Hep okulda yalnız yalnız yemeğimi yedim, kalktım kendi kendime oynadım herkes dışladı beni. Babam bile. Her gün babam bana küfür ediyor artik bıktım diyorum ki evden mi kaçsam, cüzdanıma bakıyorum 100 TL para, içinde 30 lira olan otobüs kartım. Derslerden bıktım. Her gün çalışıyorum şu lanet dersler bir türlü kafama girmiyor. Sonra akrabaların gelip bir de bana nasihat vermeleri veya kızmaları yok mu? Spor yapayım diyorum ulan bir spora bile mi yeteneği olmaz bir insanın? Diyorum ki kitap okuyayım bir popüler bilim kitabı olmuş 100 lira ne kitabı okuyacaksın deyip onu da almıyorum. Havuz fitness gibi şeylerim de yok. Dışarı çöpü atmak haricinde çıkmıyorum.

Seninle her şeyimiz aynı ben de lise 2'yim yazdığın ne varsa bende de aynıları var hayattan bıktım ben de çözüm yolu arıyorum. Ailemle iletişimimiz nota sınava dayalı. Sınavım kötü gelirse aramız hep kötü oluyor. Yalnızım. Hayattan zevk almıyorum artık.
 
Doğdum doğalı yalnız olmaktan bıktım. Bir insanın bir tane bile mi dostu olmaz? Bir tane bile olmadı ilkokuldan lise 2'ye kadar (zaten lise 2'yim). Hep okulda yalnız yalnız yemeğimi yedim, kalktım kendi kendime oynadım herkes dışladı beni. Babam bile. Her gün babam bana küfür ediyor artik bıktım diyorum ki evden mi kaçsam, cüzdanıma bakıyorum 100 TL para, içinde 30 lira olan otobüs kartım. Derslerden bıktım. Her gün çalışıyorum şu lanet dersler bir türlü kafama girmiyor. Sonra akrabaların gelip bir de bana nasihat vermeleri veya kızmaları yok mu? Spor yapayım diyorum ulan bir spora bile mi yeteneği olmaz bir insanın? Diyorum ki kitap okuyayım bir popüler bilim kitabı olmuş 100 lira ne kitabı okuyacaksın deyip onu da almıyorum. Havuz fitness gibi şeylerim de yok. Dışarı çöpü atmak haricinde çıkmıyorum.

21 yaşındayım her şey aynı. Babamın gözünde onun malından başka bir şey değilim kurtulamıyorum. Delirmek üzereyim. Her şey aileye bağlı şansa düzgün ailede doğanlar hayatı yaşıyor.
 
Bu tarz başlıkları görmek nedense beni güldürüyor. Daha hayatın baharında olan birisinin bu şekikde sanki bütün hayatı böyle geçecekmiş gibi davranması ergenlikteki hormonal dengesizlikten başka bir şey olamaz diye düşünüyorum. İnsanların bir süre sizinle konuşmamasını bu yaşta dert ediyorsunuz gelecekte neler yaşarsınız tahmin bile edemiyorum. Lise vb. yıllar hızlıca akıp geçer. Kafaya takarsanız her şey size cehennem ızdırabı yaşatacaktır. Arkadaş edinme konusunda ümidinizi kesip "zaten benimle olmak istemezler" tarzına benzer şeyler düşünmek yerine arkadaş edinmeye çalışıp hayatın tüm yerlerinde bu şekil de atılgan olun. Lise 2'de savaş görmüş bir asker gibi davranmanın kimseye yararı yok :).
 

Geri
Yukarı