Hayattan bıktım

Atomix0 dedi:

Doğdum doğalı yalnız olmaktan bıktım. Bir insanın bir tane bile mi dostu olmaz? Bir tane bile olmadı ilkokuldan lise 2'ye kadar (zaten lise 2'yim). Hep okulda yalnız yalnız yemeğimi yedim, kalktım kendi kendime oynadım herkes dışladı beni. Babam bile. Her gün babam bana küfür ediyor artik bıktım diyorum ki evden mi kaçsam, cüzdanıma bakıyorum 100 TL para, içinde 30 lira olan otobüs kartım. Derslerden bıktım. Her gün çalışıyorum şu lanet dersler bir türlü kafama girmiyor. Sonra akrabaların gelip bir de bana nasihat vermeleri veya kızmaları yok mu? Spor yapayım diyorum ulan bir spora bile mi yeteneği olmaz bir insanın? Diyorum ki kitap okuyayım bir popüler bilim kitabı olmuş 100 lira ne kitabı okuyacaksın deyip onu da almıyorum. Havuz fitness gibi şeylerim de yok. Dışarı çöpü atmak haricinde çıkmıyorum.

Genişletmek için tıkla...

Atomix0 dedi:

Benim canımı sıkan dostumun olmaması değil bana insan gibi davranmamaları. Bir kere bile beni yanlarina çağırmadılar. Bir kere gel bi çay içelim bile demediler. Her gün buluşuyorlar, bir kere bile mi çağırmazsınız bir adamı ya. Bir kere lan insafsız. Adam orada yalnızlığında boğuluyor bunlar hâlâ yüzüme bile bakmıyorlar.

Genişletmek için tıkla...

Woolgatherer dedi:

Bir dönem benim de kitaplara ayıracak bütçem yoktu, dijitalden okudum. Zorluyor ama okumak istersen okuyorsun.

Kimse umursamaz ki. Sen gideceksin, tanışacaksın, konuşacaksın. Belki kafa yapılarınız uyacak, arkadaşlık kuracaksınız. Olmazsa olmadı dersin biter. Birinin ayağına gelmesini bekleyerek hayat geçiremezsin ki.

Genişletmek için tıkla...

Atomix0 dedi:

Ben denemedimmi sanıyorsunuz. Hergun konusmayada çalıştım ama dediğimi umursamıyorlar bile. Wp grubuna ayda yılda 1 mesaj yazıyorum cevao bile vermiyorlar bu adamlardan ne beklersin. Ne akrabadan nede dosttan yana yüzüm güldü bu hayatta. Biri senin açığını arar diğeri yüzüne bile bakmaz

Genişletmek için tıkla...