Gerçekleri konuşalım. Aslında unuttuk dediğimiz zaman daha çok hatırlarız. Kendimizi hep kandırırız, avutmaya çalışırız. Başka insanların laflarını dinlemek isteriz. Aslında bilinç altımız bunun faydalı olmayacağını bilse bile avutmak ister kendini. Ve asla unutamayız. Neden unutalım ki? Unutmak için mi sever insan? Saçmadır bu. Ama yaşamayı öğrenmemiz gerekir. Öyle ki acılarımız ile sorunlarımız ile ve unutamadıklarımız ile yaşamayı öğrenmek zorundayız. Yoksa ağlayıp sızlamak iç geçirmek bize fayda sağlamaz. Belki fayda görmek istemeyebiliriz ama unutmamak lazım, insanın yaratılış amacıdır herşeyi kendi için yapmak ve kendine fayda sağlamak burdan doğar. Ve birşeyleri yaş ile ölçemeyiz. İyi sabahlar.
