- Katılım
- 19 Eylül 2015
- Mesajlar
- 48.750
- Makaleler
- 12
- Çözümler
- 48
Daha fazla
- Cinsiyet
- Erkek
7 milyon yil önce atalarimiz Afrika'yi kaplayan sık ormanlarda yaşarken Doğu Afrika'daki Rift Vadisi çöktü ve bazı kenarlari yükselerek dik bir duvar oluşturdu. Bu fay çukuru Doğu Afrika'yi baştan başa geçiyor Kızıldeniz ve Ürdün boyunca devam edip Doğu Akdeniz'de sona eriyor. Bu yarik o kadar büyük ki aya giden Astronotlar bu yarığın aydan göründüğünü söylüyorlardı.
Oluşan bu yer hareketiyle iklim altüst oldu. Yağmurlar Afrika’nın batı yakasında devam etti, ama Rift duvar silsilesinin doğu kesiminde kuraklık başladı. Bitki örtüsü değişime uğradı. Oluşan duvar nedeniyle atalarimiz iki ayri topluluğa ayrildi.
Fay hattının batısında kalanlar, ağaçlardaki yaşamlarını sürdürdüler, ancak doğusunda kalanlar önce savan, sonra da step ortamıyla karşılaştılar. Böylece batı yakasında kalanlar, bugünkü insansı maymunların, yani şempanze ve gorillerin ataları oldu. Doğu yakasindakiler ise insanlarin atasi oldu.
Bugüne kadar toplanan fosillerin hepsi de doğu yakasında bulundu. Burada goril ve şempanzelere ait kemik bulunamadi hiç. Bu bölgeye insanlığın beşiği diyebiliriz.
7 milyon yıl kadar önce, daha önce ormanlık alanda meyve ve yapraklarla beslenen atalarımız, ağaçların seyrek olarak bulunduğu, geniş otlaklıklardan oluşan savanlarda, ağaçlardan inmek ve beslenme tarzlarını değiştirmek zorunda kaldılar. Otlaklarda gezinirken, yırtıcıları yeterli süre önceden görüp, ağaçlara kaçabilmek için dik durmak zorundalardı.
1978 yılında, Tanzanya’da, bir hominid türü olan Australopithecus Afarensis’lerden kalan, üç ayrı bireye ait 3,7 yıllık ayak izi fosilleri bulundu.
"Laetoli Footprints" adı verilen bu izler sayesinde, atalarımızın en azından 3,7 milyon yıldır iki ayak üzerinde yürüdüğünü kesin olarak biliyoruz. Bu hominidlerin iskelet yapısına baktığımızda, bel kısmı ve alt tarafının bidepal, yani iki ayak üzerinde yürümeye uygun yapıda, üst kısmında kollarının uzun, yani ağaçlara tırmanmaya uygun yapıda olduğunu görüyoruz. Kafatasları ise şempanze kadar. Yani iki ayaklılık, beynimizin gelişmeye başlamasından daha önce ortaya çıkmıştır.
Sonradan iki ayakli olmamizin bize dezavantajlari da olmuştur. Örneğin Öncelikle, insanın vücut yapısı, diğer tüm memelilerde de olduğu üzere, dört ayaklı (dört uzuvlu demek daha doğru olur) temele göre evrimleşmiştir. Örneğin, ayaklarımızın kemik, kas ve sinir yapısı aynen ellerimizin yapısında olduğu gibidir. Ellerimiz ile neredeyse her şeyi yapabiliyoruz, ancak ayaklarımızla sadece yere basıyoruz.
Diğer maymun türlerine baktığımızda, ayaklarını aynen elleri gibi kullandıklarını görürüz. Bir tarafta her türlü faaliyette kullandığımız eller, diğer tarafta sadece yere basmakta kullandığımız ayaklar ve her ikisi de birebir aynı yapıda. Böyle bir dizaynı, dünyanın en kötü tasarımcısı bile yapmaz. Bu ancak ve ancak, evrimin öngörülemez ilerleyişinin eseri olabilir.
Uzun süre ayakta dururken ayaklarimizin agrimasinin nedeni de vücudumuzun iki ayakliğa uygun olmamasindan kaynaklaniyor.
Ayrica kafamızı dik tuttuğumuz için sümüğü, sinus boşluğundan atamıyoruz. Iltihaplanan sinüsler böylelikle enfeksiyona neden oluyor. Dört ayakli yapida kafa paralel olduğu için böyle bir sorunla karsilasmiyor olacaktik.
Atalarimiz değişen şartlara uyum sağlayarak, hayatta kalabilmek için, ister istemez böyle bir yola yöneldiler ve önce iki ayak üzerinde yürümeyi öğrendiler, sonra da bu sayede beyinlerini her geçen gün daha fazla büyüterek, bugünkü halimize evrilme imkanı bulabildiler.
Oluşan bu yer hareketiyle iklim altüst oldu. Yağmurlar Afrika’nın batı yakasında devam etti, ama Rift duvar silsilesinin doğu kesiminde kuraklık başladı. Bitki örtüsü değişime uğradı. Oluşan duvar nedeniyle atalarimiz iki ayri topluluğa ayrildi.
Fay hattının batısında kalanlar, ağaçlardaki yaşamlarını sürdürdüler, ancak doğusunda kalanlar önce savan, sonra da step ortamıyla karşılaştılar. Böylece batı yakasında kalanlar, bugünkü insansı maymunların, yani şempanze ve gorillerin ataları oldu. Doğu yakasindakiler ise insanlarin atasi oldu.
Bugüne kadar toplanan fosillerin hepsi de doğu yakasında bulundu. Burada goril ve şempanzelere ait kemik bulunamadi hiç. Bu bölgeye insanlığın beşiği diyebiliriz.
7 milyon yıl kadar önce, daha önce ormanlık alanda meyve ve yapraklarla beslenen atalarımız, ağaçların seyrek olarak bulunduğu, geniş otlaklıklardan oluşan savanlarda, ağaçlardan inmek ve beslenme tarzlarını değiştirmek zorunda kaldılar. Otlaklarda gezinirken, yırtıcıları yeterli süre önceden görüp, ağaçlara kaçabilmek için dik durmak zorundalardı.
1978 yılında, Tanzanya’da, bir hominid türü olan Australopithecus Afarensis’lerden kalan, üç ayrı bireye ait 3,7 yıllık ayak izi fosilleri bulundu.
"Laetoli Footprints" adı verilen bu izler sayesinde, atalarımızın en azından 3,7 milyon yıldır iki ayak üzerinde yürüdüğünü kesin olarak biliyoruz. Bu hominidlerin iskelet yapısına baktığımızda, bel kısmı ve alt tarafının bidepal, yani iki ayak üzerinde yürümeye uygun yapıda, üst kısmında kollarının uzun, yani ağaçlara tırmanmaya uygun yapıda olduğunu görüyoruz. Kafatasları ise şempanze kadar. Yani iki ayaklılık, beynimizin gelişmeye başlamasından daha önce ortaya çıkmıştır.
Sonradan iki ayakli olmamizin bize dezavantajlari da olmuştur. Örneğin Öncelikle, insanın vücut yapısı, diğer tüm memelilerde de olduğu üzere, dört ayaklı (dört uzuvlu demek daha doğru olur) temele göre evrimleşmiştir. Örneğin, ayaklarımızın kemik, kas ve sinir yapısı aynen ellerimizin yapısında olduğu gibidir. Ellerimiz ile neredeyse her şeyi yapabiliyoruz, ancak ayaklarımızla sadece yere basıyoruz.
Diğer maymun türlerine baktığımızda, ayaklarını aynen elleri gibi kullandıklarını görürüz. Bir tarafta her türlü faaliyette kullandığımız eller, diğer tarafta sadece yere basmakta kullandığımız ayaklar ve her ikisi de birebir aynı yapıda. Böyle bir dizaynı, dünyanın en kötü tasarımcısı bile yapmaz. Bu ancak ve ancak, evrimin öngörülemez ilerleyişinin eseri olabilir.
Uzun süre ayakta dururken ayaklarimizin agrimasinin nedeni de vücudumuzun iki ayakliğa uygun olmamasindan kaynaklaniyor.
Ayrica kafamızı dik tuttuğumuz için sümüğü, sinus boşluğundan atamıyoruz. Iltihaplanan sinüsler böylelikle enfeksiyona neden oluyor. Dört ayakli yapida kafa paralel olduğu için böyle bir sorunla karsilasmiyor olacaktik.
Atalarimiz değişen şartlara uyum sağlayarak, hayatta kalabilmek için, ister istemez böyle bir yola yöneldiler ve önce iki ayak üzerinde yürümeyi öğrendiler, sonra da bu sayede beyinlerini her geçen gün daha fazla büyüterek, bugünkü halimize evrilme imkanı bulabildiler.
