Ömer Can Demirci
Kilopat
- Katılım
- 4 Aralık 2014
- Mesajlar
- 880
- Makaleler
- 9
- Çözümler
- 1
Bu sorum özellikle teist tanrıya ve ölümden sonrasını inanmayanlara çünkü teist inançlarda cehenneme bile gitsen cezanı çektikten sonra sonsuz güzellikte bir hayat seni bekliyor. Tabii inanmaları bunun gerçek olduğu anlamına gelmez ama mutlu oluyorlar ve boşluğa düşmüyorlar. Ben dini inanç konusunda yeni yeni sorgulamaya başladığım için henüz karar vermiş değilim arada kalıyorum ama ölümü düşündükçe keşke kesin olarak inanabilsem kendimi kandırabilsem diyorum. Dünyanın en zekisi, en sevilen insanı da olsan öldükten bir süre sonra unutulacaksın. İstersen Atatürk ol öldükten sonra hiçbir şey hatırlamayacaksın ölümden sonra yaşam yoksa. Tabii hatırlanmak güzel bir şey olur ama öldükten sonra onun da pek anlamı kalmıyor bu yüzden hayatın aslında anlamı kalmıyor. Bu da beni genç yaşlarda ölüm korkusuna itiyor arada sırada. Tabii bu düşünceler çok vakit kaybettiriyor ders çalışırken, proje üzerinde çalışırken kafamı toparlayamadığım oluyor oyun oynarken bile arada aklıma geliyor. Şu an 19 yaşında bunu düşünüyorsam ileriyi düşünesim gelmiyor. 50-60 yaşında ailesini kaybedince sanırım kafayı yer insan. Ailemi bir daha görememe acısı ölüm sırasını beklemek ... Az önce keşke kendimi kandırabilsem deme sebebim bu eğer yanılırsam bir şey kaybetmeyeceğim ama kafam sakin bir şekilde üzerinde uğraştığım işleri yapabileceğim. Yanılmazsam hem burada hem ölümden sonra kazanmış oluyorum. Sizin bu konuya bakış açınız nedir?
Son düzenleyen: Moderatör:
