Sosyal anksiyeteyi nasıl yenebilirim?

Hocam benzer bir durumu bende birkaç sene öncesine kadar yaşıyordum. Psikoloğa, psikiyatriye falan gitmenize gerek yok. Söylediğiniz her şeyi bende yaşadım hatta forumda açılan sizin gibi psikolojik rahatsızlık yaşayan birçok insanla ortak rahatsızlığımın olduğunu bile bilmiyordum, okurken anladım ve hepsini kendi içimde zorlansam da çözdüm. Şu an 17 yaşındayım ve birkaç yıldır spor yapıyorum ve rahatsızlıklarımın büyük ölçüde önüne geçmeyi başardım.

Spora başlayın, basketbol, futbol olabilir. Takım oyunu gerektiren bir spor olmalı. Ani kararlar almanız gerekeceği için kafanızda isteseniz bile "millet bana mı bakıyor" gibi düşünceler olmayacak. Aslında önemli olan insanların size bakmasını umursamama becerisine sahip olmak değil, zaten insanların umurunda olmadığınız için bu düşüncelerle zihni meşgul etmeye gerek olmaması.

Çok komplike düşünmeyerek "aemaan" diyebilmek önemli hocam. İstediğin herhangi bir şeyi sana olumsuz etkilerini göz önünde bulundurarak "aemaan yapayım, ne olacak sanki" gibi cümleler kurabilmelisiniz. Hiç içinizden gelmese bile o tarz cümleler kurun. (Yapabilirim, yapacağım, yapsam ne olacak ki vs) Çünkü çevrende gördüğün ve yapabileceğin bütün aktiviteler, kullanabileceğin aletler vs hepsi sen kullan, yap, bin, al, sür, arkadaşlarınla gir içine gez, dolaş diye var. Hepsi senin gibi insanların eğlence ihtiyacını gidersin ya da işlerini halletsinler diye senin, benim için oradalar.

Bana göre içimizde yaşadığımız her psikolojik rahatsızlığı kendimiz biraz zorlarsak çözebiliriz. Psikoloğa falan gitmeye hiç gerek yok. Dediğim gibi spor yapmak özgüven arttırır, bu çok önemli. Karmaşık düşüncelerin içerisinde kaybolma. Çok ciddi bir rahatsızlığın yok sen istersen geçer ancak. İyi forumlar, esen kal...
 
Hocam benzer bir durumu bende birkaç sene öncesine kadar yaşıyordum. Psikoloğa, psikiyatriye falan gitmenize gerek yok. Söylediğiniz her şeyi bende yaşadım hatta forumda açılan sizin gibi psikolojik rahatsızlık yaşayan birçok insanla ortak rahatsızlığımın olduğunu bile bilmiyordum, okurken anladım ve hepsini kendi içimde zorlansam da çözdüm. Şu an 17 yaşındayım ve birkaç yıldır spor yapıyorum ve rahatsızlıklarımın büyük ölçüde önüne geçmeyi başardım.

Spora başlayın, basketbol, futbol olabilir. Takım oyunu gerektiren bir spor olmalı. Ani kararlar almanız gerekeceği için kafanızda isteseniz bile "millet bana mı bakıyor" gibi düşünceler olmayacak. aslında önemli olan insanların size bakmasını umursamama becerisine sahip olmak değil, zaten insanların umurunda olmadığınız için bu düşüncelerle zihni meşgul etmeye gerek olmaması.

Çok komplike düşünmeyerek "aemaan" diyebilmek önemli hocam. İstediğin herhangi bir şeyi sana olumsuz etkilerini göz önünde bulundurarak "aemaan yapayım, ne olacak sanki" gibi cümleler kurabilmelisiniz. Hiç içinizden gelmese bile o tarz cümleler kurun. (yapabilirim, yapacağım, yapsam ne olacak ki vs) çünkü çevrende gördüğün ve yapabileceğin bütün aktiviteler, kullanabileceğin aletler vs hepsi sen kullan, yap, bin, al, sür, arkadaşlarınla gir içine gez, dolaş diye var. Hepsi senin gibi insanların eğlence ihtiyacını gidersin ya da işlerini halletsinler diye senin, benim için oradalar.

Bana göre içimizde yaşadığımız her psikolojik rahatsızlığı kendimiz biraz zorlarsak çözebiliriz. Psikoloğa falan gitmeye hiç gerek yok. Dediğim gibi spor yapmak öz güven arttırır, bu çok önemli. karmaşık düşüncelerin içerisinde kaybolma. Çok ciddi bir rahatsızlığın yok sen istersen geçer ancak. İyi forumlar, esen kal...

Hocam basketbola başlayacaktım ama çok pahalı. O yüzden başlamayacağım maalesef
 
Bende de var ama benimki biraz hayatsızlıktan kaynaklı galiba. Küçükken girişken olmadığım için hiç kalıcı arkadaş edinmedim, şimdi de onun yokluğunu çekiyorum. 5-6 yıldır ağır asosyal bir hayatım var. Yolda yürürken kolumu sallamayı falan unutuyorum.
Hocam basketbola başlayacaktım ama çok pahalı. O yüzden başlamayacağım maalesef
Sosyal fobisi olan birisi takım sporu falan yapamaz. Yapabiliyorsa sosyal fobi değildir o. Küçükken beden dersinde mecburen futbol oynamak zorunda kalıyordum. Bizim takımdan elemanın bana pas atması çok ilginç gelmişti, topa vuramadım heyecandan.

Genelde ben kaleye geçerdim mecburiyetten. Ayakla aut kullanamazdım, topu sanki karpuz fırlatıyormuş gibi gönderirdim. Bi kere ayakla kullanayım dedim, çocuğun kafasına doğru gitti. Bana küfür ediyordu.

Futboldan anlayan birisiyim bu arada, özgüven olsa belki çoğundan iyi oynardım. Taktik, maktik anlıyorum baya. Ama işte. Millet 6-7 yaşında topu ayağına alıyor, ben daha doğru düzgün ayağıma top alamadım. Top sektirmeyi de bilmiyordum, hala sırrını çözemedim o olayın.
 
Son düzenleme:
Bende de var ama benimki biraz hayatsızlıktan kaynaklı galiba. Küçükken girişken olmadığım için hiç kalıcı arkadaş edinmedim, şimdi de onun yokluğunu çekiyorum. 5-6 yıldır ağır asosyal bir hayatım var. Yolda yürürken kolumu sallamayı falan unutuyorum.

Sosyal fobisi olan birisi takım sporu falan yapamaz. Yapabiliyorsa sosyal fobi değildir o. Küçükken beden dersinde mecburen futbol oynamak zorunda kalıyordum. Bizim takımdan elemanın bana pas atması çok ilginç gelmişti, topa vuramadım heyecandan.

Genelde ben kaleye geçerdim mecburiyetten. Ayakla aut kullanamazdım, topu sanki karpuz fırlatıyormuş gibi gönderirdim. Bi kere ayakla kullanayım dedim, çocuğun kafasına doğru gitti. Bana küfür ediyordu.

Futboldan anlayan birisiyim bu arada, özgüven olsa belki çoğundan iyi oynardım. Taktik, maktik anlıyorum baya. Ama işte. Millet 6-7 yaşında topu ayağına alıyor, ben daha doğru düzgün ayağıma top alamadım. Top sektirmeyi de bilmiyordum, hala sırrını çözemedim o olayın.
Hocam öneriniz var mı?
 
Bu bahsettiğiniz korkularınızın temelinde daha önce yaşadığınız bir olay yatıyor olabilir mi? Ve ya eskiden beri böylesinizdir, ama tetikleyici bir durum yaşamış olabilirsiniz ve bu da sizin durumunuzu ağırlaştırmış olabilir. Ayrıyeten okulların uzaktan eğitim verdiği dönemde hep evdemi vakit geçirdiniz. Mesela benim rahatsızlığımın tetikleyicisi bu olmuştu bu yüzden soruyorum.
 
Hocam öneriniz var mı?
Herkesin hayatı bir değil, kendine uygun çözümler yaratmak lazım bence. Milletin şunu yap, bunu yap demesi bana saçma geliyor.

Sosyal fobilileri birbirinden ayıran şey de hayat standartları sonuçta. Erkek kardeşin olur, onun sayesinde sosyalleşirsin. Kız kardeşin olur, onun arkadaşlarına sulanma ihtimalin olur :D Kız kardeşin yoksa "kızı nerden bulacağım" diye kafa patlatırsın çünkü. Anne, baba sosyalse, sosyal olmanın çok da ilginç olmadığını farkedersin. Ailenin parası vardır, dışarda takılma şansın olur. Benim gibi parasızsındır, dışarı adım bile atamazsın.
 
Bu bahsettiğiniz korkularınızın temelinde daha önce yaşadığınız bir olay yatıyor olabilir mi? Ve ya eskiden beri böylesinizdir, ama tetikleyici bir durum yaşamış olabilirsiniz ve bu da sizin durumunuzu ağırlaştırmış olabilir. Ayrıyeten okulların uzaktan eğitim verdiği dönemde hep evdemi vakit geçirdiniz. Mesela benim rahatsızlığımın tetikleyicisi bu olmuştu bu yüzden soruyorum.

Ana sınıfta bana çok kötü davranırlardı. Ama ben kendimi bildim bileli hep utangaçtım. Hatta annem ben sosyalleşmem için ana sınıfa göndermiş. Sadece ergenlikten sonra sosyal anksiyete başladı ben de. Uzaktan eğitimde hep evdeydim.
Herkesin hayatı bir değil, kendine uygun çözümler yaratmak lazım bence. Milletin şunu yap, bunu yap demesi bana saçma geliyor.

Sosyal fobilileri birbirinden ayıran şey de hayat standartları sonuçta. Erkek kardeşin olur, onun sayesinde sosyalleşirsin. Kız kardeşin olur, onun arkadaşlarına sulanma ihtimalin olur :D kız kardeşin yoksa "kızı nereden bulacağım" diye kafa patlatırsın çünkü. Anne, baba sosyalse, sosyal olmanın çok da ilginç olmadığını farkedersin. Ailenin parası vardır, dışarıda takılma şansın olur. Benim gibi parasızsındır, dışarı adım bile atamazsın.

Hocam ben kızım. Annem ve babam sosyal. Dışarıda takılmayı seviyorum ama ailem çok izin vermiyor.
 
Ana sınıfta bana çok kötü davranırlardı. Ama ben kendimi bildim bileli hep utangaçtım. Hatta annem ben sosyalleşmem için ana sınıfa göndermiş. Sadece ergenlikten sonra sosyal anksiyete başladı ben de. Uzaktan eğitimde hep evdeydim.


Hocam ben kızım. Annem ve babam sosyal. Dışarıda takılmayı seviyorum ama ailem çok izin vermiyor.
Muhtemelen uzaktan eğitimde hep evde bulunmanız sosyal fobinizi arttırmış. Bende aynı şeyi yaşadığım için biliyorum. Ama benim geçmişte yaşadığım birtakım olaylar da anksiyetemi olumsuz etkilemişti. En sonunda çok rahatsız olmaya başladım ve psikoloğa gittim. Şuan EMDR terapisi görmekteyim. Sizin yapmanız gereken en önemli şey aklınızda bulunan olumsuz düşünceleri olumluya dönüştürmek ve yapabildiğiniz kadar korkularınızın üzerine gitmek olacaktır. Ve kendinize bir hobi edinmelisiniz. Zihniniz boş vakit buldukça olumsuz düşünceleri canlandırıp sizi yormaktan başka birşey yapmayacaktır. Düşünmeye vaktiniz olmayacak şekilde gününüzün tamamını dolu geçirmelisiniz. Devamlı olarak birşey ile ilgilenin. Şu yaşınıza kadar sınıfta birçok soruyu cevaplamışsınızdır, doğru yada yanlış. 1000 soru cevapladığınızı varsayarsak bu kadar soruyu doğru yada yanlış bir şekilde cevapladınız ve ne oldu ? Bittiniz mi ? Herkes sizinle alay mı etti ? Dünyanın en rezil insanı konumuna mı düştünüz ? Bunların hiçbiri olmuyorken, siz ''ya olursa?'' düşüncesiyle gününüzü mahvediyorsunuz. Şimdiye kadar 1000 soruya cevap verdiniz buna mı cevap veremeyeceksiniz ki. Doğru düşünce budur.
 
Muhtemelen uzaktan eğitimde hep evde bulunmanız sosyal fobinizi arttırmış. Bende aynı şeyi yaşadığım için biliyorum. Ama benim geçmişte yaşadığım birtakım olaylar da anksiyetemi olumsuz etkilemişti. En sonunda çok rahatsız olmaya başladım ve psikoloğa gittim. Şu an emdr terapisi görmekteyim. Sizin yapmanız gereken en önemli şey aklınızda bulunan olumsuz düşünceleri olumluya dönüştürmek ve yapabildiğiniz kadar korkularınızın üzerine gitmek olacaktır. Ve kendinize bir hobi edinmelisiniz. Zihniniz boş vakit buldukça olumsuz düşünceleri canlandırıp sizi yormaktan başka bir şey yapmayacaktır. Düşünmeye vaktiniz olmayacak şekilde gününüzün tamamını dolu geçirmelisiniz. Devamlı olarak bir şey ile ilgilenin. Şu yaşınıza kadar sınıfta birçok soruyu cevaplamışsınızdır, doğru ya da yanlış. 1000 soru cevapladığınızı varsayarsak bu kadar soruyu doğru ya da yanlış bir şekilde cevapladınız ve ne oldu? Bittiniz mi? Herkes sizinle alay mı etti? Dünyanın en rezil insanı konumuna mı düştünüz? Bunların hiçbiri olmuyorken, siz "ya olursa?" düşüncesiyle gününüzü mahvediyorsunuz. Şimdiye kadar 1000 soruya cevap verdiniz buna mı cevap veremeyeceksiniz ki. Doğru düşünce budur.

Ailemin psikoloğa izin vereceğini sanmıyorum. Bir aktiviteyi düşününce bile utanıyorum. Dediklerinizi düşüneceğim.
 

Geri
Yukarı