Utandığınız anlar

Arkadaşlarla olan bütün küfürlü WhatsApp konuşmalarımızı yardımcının okuması.

Bir de bu pandemi döneminden önce teneffüste ödevleri kontrol ederken yakın bir arkadaşıma Aykut Elmas'ın "müşterinin yanında - müşteri yokken" Vine'ındaki repliği biraz yüksek sesle söyleyip yanına gittim sonra herkes bana bakmaya başladı, garipseyip arkamı döndüğümde hoca sınıftaymış. Bu sanırım en utandığım anımdır.
 
Forumdaki ilk zamanlarımda açtığım bir konuda, "Abdülhamid tahttan indirilmeseydi birinci dünya savaşını kazanabilirdik" diye salak saçma bir mesaj yazmıştım. Aklıma geldikçe hâlâ utanırım.
 
Lise 3 okulda sanırım istiklal marşının kabulüydü neyse şiir okunacak dediler 5 kıta sınıfta herkes beni söyledi hocalarda diretti yok dememe rağmen sesim güzel olduğundan değil kalabalık önüne çıkarken rahat olduğumdan kurban yani :D neyse okunacak gün geldi çattı bütün okul müdürler bilmem nerenin başkanları ve ben 2. kıtadan sonrasını unuttum arkamda koro herkes önümde beni bekliyor hiç bozuntuya vermeden arkaya devam diyerek yavaştan sahneden kaçmıştım anlamazlar diye düşünürken 1 hafta okulun konusu benmi yerimi unuttum koromu tartışması oldu :D
 
Dalgınlıkla az daha kafam çöp kutusuna giriyordu.
Çıkış zamanı merdivenden inerken bir sürü insan üstümden geçti sonra ben yere düştüm. O zaman baya acımıştı.
 

Geri
Yukarı