Kavga Etmekten Korkmak

Kavgadan zaten korkmalısın. Dövüşürken ufacık bir anda sen veya karşındaki adam düşüp başını falan çarpabilir. O yüzden çok tehlikelidir ve korkulmalıdır. Lise ortamı zorbalarla doludur. Küçük boylu ve zayıf çocuk görünce dayanamayıp, bir an önce çocuğa sararlar. Sen yine kavgadan uzak şekilde bildiğin yoldan git. Ama bu yaz tekvando gibi bir dövüş sanatıyla uğraşabilirsin. Orada hem kendini savunmayı, hem de kavganın yanlış olduğunu öğretirler. Kendini geliştirdikten sonra birisi sana saldırdığı vakit meşru müdafaaya başvurur, kendini korursun. Bu hayatta ne çok pısırık, ne de çok cesur olmak gerekir. İkisinin de fazlası tehlikeli. Çok cesur olan adam bunun bedelini ağır ödeyebilir. Çok pısırık olan ise sadece kavgada değil, eğitim ve iş hayatında da kaybedebilir.
 
Benim de çok korktuğum şey kavga etmek. Kavga anında karşımdaki kişiden kurtulmak için öldürmeye başvurabilirim ve bu da tüm hayatıma mal olabilir. Bu yüzden bir ortama girerken ortama ağırlığını koyup kimsenin seninle kavga edebileceğini düşündürmemelisin. Bu yaz spora başla, fiziksel olarak yapılı görün ve fazla gülme. En azından ben böyle yaptım.
 
Benim de çok korktuğum şey kavga etmek. Kavga anında karşımdaki kişiden kurtulmak için öldürmeye başvurabilirim ve bu da tüm hayatıma mal olabilir. Bu yüzden bir ortama girerken ortama ağırlığını koyup kimsenin seninle kavga edebileceğini düşündürmemelisin. Bu yaz spora başla, fiziksel olarak yapılı görün ve fazla gülme. En azından ben böyle yaptım.

Bu dediğinize katılıyorum. Bazı insanlar lisenin ilk günü diğer insanlara yüz verebiliyor ve bu da ilerleyen zamanlarda oluşacak zorbalıklara yol açıyor. Şahsen sevmediğim, arkadaş olmayı düşünmediğim insanlara yüz vermemiştim. Aradaki mesafeyi koruyup, sınıf arkadaşı olduğunu hatırlatmak iyidir. Bu sayede daha seviyeli bir muamele görülür.
 
Karateye gitmek,kendi kişiliğinden çıkmak(gülmemek falan)bunları unut kendin ol.Ama rahatsız bir durum olduğunda karşındakine bunu ilet.Bunu sürekli yapıyorsa sertleş.Korkma,zaten çocuk hemen kalkıp sana kafa atacak falan değil.Her insan kavgadan çekinir,sadece onu zor durumda bırakırsan “mecburen”kavgaya başvurur.
 
Kır zincirini merak etme ölmezsin, git kavga et biraz pisleş, gururunu kırman lazım rezil olma korkusu olabilir ya da super ego psikolojide var oyle seyler. Genelde ustune git derler korkularının ama kolay değildir. Bulundugun liseyi falan değiştirip baştan başlamak bu kez o adam olmamak daha kolay olur sanırım :) böyle devam edilmez . Şiddete meyillen biraz :)
 
391871
 
Merhabalar. Ben lise 2. sınıf öğrencisiyim. Bu güne kadar kavgadan, tartışmadan hep kaçtım. Hep kendimi bu konularda karşımdakine karşı yetersiz gördüm. Ne zaman ortam gerilşe şakaya vurdum, aslında sadece kendimi korumak için yapıyordum bunu hiç istemeyerek. Küçüklükten beri çoğu ortamda ezildim. Karşılık vermediğini gören herkes daha çok üstüme gelip, beni kendi himayesi altına almaya çalıştı. Durum hala aynı. Okulda da, dışarıda da beni sürekli hor görüyor benden güçlü olanlar. Sürekli vuruyorlar, ya da emir veriyorlar. Tehdit ediyorlar.

Her şeyi şakaya vuran bir mizah çizdiğim için, kimse ciddiyeti farkında değil. Kendimi hiçbir konuda savunamaz oldum. Günlerce kolum morarıktı, ailem nedenini sorduğunda, unutmuş taklidi yapıp, oraya buraya çarpmıştı işte demekten bıktım.

Benden güçlü ve fazlasıyla yapılı olanlar (zayıfım, inceyim, azcık da çelimsizim) her gün anlattığım davranışları yaparlarken, ben sesimi çıkaramıyorum. Kendime güvenmiyorum. Ne yapacağım ben?
Senin yaşadıklarını bire bir yaşamış biri olarak şunu söyleyebilirim. Vakit erken iken bir uzak doğu sporuna yazıl (Ben 1993 yılında Taekwondo ile başlamıştım). Birkaç ay antrenman yaptıktan sonra salonda yavaş yavaş temaslı müsabakalara başlarsın. İlk cesaretsizliğini orada attıktan sonra kendine bir güven gelecektir. Bu güven öyle bir şey ki yürüyüşün ve bakışın bile değişiyor. Ben de lise çağlarında çok dayak yemiştim. Korkumdan benden küçüklere bile el kaldıramıyor, dayağımı yeyip oturuyordum. Taekwondo'ya başladığım duyulduğunda önce dalga geçildi, sonra beden eğitimi derslerinde birkaç teknik ve seçtiğim bir kurbanın canını yakmayla olaylar değişti. Kuşak yükseldikçe ister istemez senden uzaklaşıyorlar. Ama yapman gereken tek bir şey var bir defa vur, ama kuvvetli vur. Sonunda dayak yesen de vur. Bu duygu inanılmaz bir şekilde sana kuvvet ve cesaret getirecektir. Önce dizlerinin bağı çözülür, kalbin deli gibi atar. Ama o heyecanı defalarca yaşamak istersin sonrasında. Şu anda siyah kuşak 6. danım, o günden beri ne kimseyle kavga ettim ne de kimse bana bulaştı. Sadece bir yumruk ve tekme. Bir defa birinin canını yaktın mı diğerleri de korkar ve namın okulda hızlıca yayılır. (Bu arada ilk yumruğumu attığımda akabinde kafa yedim ve burnum kırıldı :). Ama sonuca ulaştım. Artık kimse bana bulaşmıyordu. Çünkü dayak yesem de karşılık vereceğimi biliyorlardı. [Burnum kırıldıktan sonra 4 tane sevdiğim arkadaşım bu şahsı komaya girinceye kadar dövdü :)]) bu olay da son oldu. okul bitene kadar kimse bulaşmadı.)

Sen yine de kavga etmeyi değil, kaçmayı seç. Kaçanın anası ağlamazmış..
 
Son düzenleyen: Moderatör:
Ben lise zamanında senin gibiydim. Çok değil bundan 5 sene önce kadar. Ama benim durumum seninkinden biraz farklı. Bende celimsiz kısa sıska biriydim lisede. Etraf zorbalarla doluydu. Özellikle sınıfta bir kaç kişi gelir vurur uğraşır oramı buramı morartırdı. Ben karşılık vermekten korkardim. Çünkü o acıları ben hissediyorum ve karşı tarafın bu acıları hissetmesini istemiyordum ki hâlâ da öyle. Hayatımda kavga etmisligim yoktur. Birkaç itisme kakışma oldu illaki ama kimseye yumruk atmadım. Çünkü biliyorum ki atarsam canı yanacak. Benim hissettiğim şeyleri oda hissedecek. Ama bu gidişata dur demelisin. Ben en son dayanamayıp bağırıp çağırmıştım. Vurma artık yeter napıyorsun sen diye. Yani biraz dişini göster. Evet belki dovemezsin ama dişini gösterirsen anlayacak ki bu hocayada gider anne babasına da söyler ilerde başıma bela almayayım diyip zamanla senden uzaklaşır. Ve senin gibi davrandığı başka çocuklar varsa onlarada örnek olursun. Kendini sakın ezdirme ama başkalarınıda ezmeye kalkışma çünkü o duyguları en iyi sen biliyorsun ve kimseye yaşatma.
 
Uyarı! Bu konu 7 yıl önce açıldı.
Muhtemelen daha fazla tartışma gerekli değildir ki bu durumda yeni bir konu başlatmayı öneririz. Eğer yine de cevabınızın gerekli olduğunu düşünüyorsanız buna rağmen cevap verebilirsiniz.

Technopat Haberler

Yeni konular

Geri
Yukarı