EmreToglu
Decapat
- Katılım
- 4 Mayıs 2019
- Mesajlar
- 7
Bunu kesinlikle oku çünkü benim gençliğimsin resmen.
Ben de seninle aynı kişiliğe sahip biriyim. Hep şakaya vururum. Ortam gerilse lise 1 zamanlarımda hep arkadaşlarım bana fiziksel şakalar yapardıç Koluma vururlardı. Bu giderek arttı, lise 2'ye başladığımızda ise bu konuda taviz vermeyen bir tavır takındım. Mesela bana şaka yapan bir arkadaşım vardı ne zaman bana fiziksel olarak temas etse hemen anında suratımı düşürüp "kanki hoşlanmıyorum" dedim. 2. yapışında bunu daha sesli söyledim. 3 yapışında ise o kadar sesli söyledim ki tüm sınıf bize dönüp baktı. İnsanların dikkatini çekmiş olduk. Artık konu ikimiz arasında değil ortak bir olay olmuştu.
Fakat bu yöntem biraz riskli, karşındaki ters birisiyse senle dikleşip kavga çıkartabilir veya o kişiyle kavga etmezsiniz ama arkadaşlığınız zarar görebilir. Bir sonraki adım önemli. O arkadaşınla aranda hiçbir şey olmamış gibi sanki az önce olanlar hiç yaşanmamış gibi tekrar gülmeye konuşmaya konuya dahil olmaya başla ama asla taviz vermemen lazım, asla ama asla. Her zaman tepki ver (az yada çok) ve tepki her seferinde bir öncekinin bir üstü olsun. Şu an üniversite 2'deyim, şu an bile yakın çevrem bana dokunmaz. Tam yapacakken durup "a doğru Emre sen fiziksel şeyleri sevmiyordun." deyip vazgeçerler. Zira insanların kolunu omzuma koymasına bile izin vermem hemen elini çektiririm. Mesela geçen uyurken birisi üzerime zıpladı. Yurtta kalıyorum, hemen kalktım "Ne yapıyorsun?" dedim. Bir süre surat astım, o da "Tamam la bir daha yapmam." dedi en son.
Son olarak eğer kaşındakinin kafası kırıksa gerçek yürek yemiş biriyse şakasını yapar dikleşirsen direk kavgaya girmeye meyillenen biriyse o zaman gerçekten zor bir durum. Böyle biriyle nasıl başa çıktığımı anlatayım.
Bu arkadaşıma da tepki gösteriyordum ama geri adım atmayınca ben atmak zorunda kalıyordum ama asla tepki vermeden direk bedenimi onun ellerine bırakmıyordum. Haliyle kısa sürede aramızda bir nefret ve hoş karşılaşmamazlık ortamı oldu. Futbol oynarken falan bana hep hayvan gibi girerdi ya da bana hiç pas atmazdı. Ne zaman görse laf sokmaya falan çalışırdı. Bir gün çok zor bir durumda kaldı. Çok önemli bir iyilik yaptım kendisine. O günden sonra Emre lan sen aslında iyi biriymişsin dedi. Bir daha ne sataştı ne vurdu. Yaptığım iyiliği söyleyemeyeceğim ama ben böyle çözmüştüm durumu.
Ben de seninle aynı kişiliğe sahip biriyim. Hep şakaya vururum. Ortam gerilse lise 1 zamanlarımda hep arkadaşlarım bana fiziksel şakalar yapardıç Koluma vururlardı. Bu giderek arttı, lise 2'ye başladığımızda ise bu konuda taviz vermeyen bir tavır takındım. Mesela bana şaka yapan bir arkadaşım vardı ne zaman bana fiziksel olarak temas etse hemen anında suratımı düşürüp "kanki hoşlanmıyorum" dedim. 2. yapışında bunu daha sesli söyledim. 3 yapışında ise o kadar sesli söyledim ki tüm sınıf bize dönüp baktı. İnsanların dikkatini çekmiş olduk. Artık konu ikimiz arasında değil ortak bir olay olmuştu.
Fakat bu yöntem biraz riskli, karşındaki ters birisiyse senle dikleşip kavga çıkartabilir veya o kişiyle kavga etmezsiniz ama arkadaşlığınız zarar görebilir. Bir sonraki adım önemli. O arkadaşınla aranda hiçbir şey olmamış gibi sanki az önce olanlar hiç yaşanmamış gibi tekrar gülmeye konuşmaya konuya dahil olmaya başla ama asla taviz vermemen lazım, asla ama asla. Her zaman tepki ver (az yada çok) ve tepki her seferinde bir öncekinin bir üstü olsun. Şu an üniversite 2'deyim, şu an bile yakın çevrem bana dokunmaz. Tam yapacakken durup "a doğru Emre sen fiziksel şeyleri sevmiyordun." deyip vazgeçerler. Zira insanların kolunu omzuma koymasına bile izin vermem hemen elini çektiririm. Mesela geçen uyurken birisi üzerime zıpladı. Yurtta kalıyorum, hemen kalktım "Ne yapıyorsun?" dedim. Bir süre surat astım, o da "Tamam la bir daha yapmam." dedi en son.
Son olarak eğer kaşındakinin kafası kırıksa gerçek yürek yemiş biriyse şakasını yapar dikleşirsen direk kavgaya girmeye meyillenen biriyse o zaman gerçekten zor bir durum. Böyle biriyle nasıl başa çıktığımı anlatayım.
Bu arkadaşıma da tepki gösteriyordum ama geri adım atmayınca ben atmak zorunda kalıyordum ama asla tepki vermeden direk bedenimi onun ellerine bırakmıyordum. Haliyle kısa sürede aramızda bir nefret ve hoş karşılaşmamazlık ortamı oldu. Futbol oynarken falan bana hep hayvan gibi girerdi ya da bana hiç pas atmazdı. Ne zaman görse laf sokmaya falan çalışırdı. Bir gün çok zor bir durumda kaldı. Çok önemli bir iyilik yaptım kendisine. O günden sonra Emre lan sen aslında iyi biriymişsin dedi. Bir daha ne sataştı ne vurdu. Yaptığım iyiliği söyleyemeyeceğim ama ben böyle çözmüştüm durumu.
Son düzenleyen: Moderatör: