Semihfuat32
Hectopat
- Katılım
- 27 Nisan 2020
- Mesajlar
- 2.703
- Makaleler
- 10
- Çözümler
- 2
Mutluluk amaçtır. İnsanlar mutluluğa sahip olmak için çalışırlar. Bazen bu açık olur bazen gizli.
Sonuç.Şu anki hissiyatım ile değerlendirdiğim vakit; mutluluk, bir sonuç olarak ele alındığında başka unsurlara da gerek duymaktadır ki bu, bir olgunun doğruluğuna yaklaşabilmek için önemli bir etkendir. Sadece kendi ile başbaşa ve kendinden beslenen herhangi bir şeyin doğruluk ile iştiraki yine kendincedir. Amaç olarak değerlendirildiği vakit de onu amaç belleyen insanın yetkisine hapsolma potansiyeli mevcuttur.
Fayda yönünden ele alındığı vakit, hangisinin çapı daha geniş ise cevap büyük ihtimalle odur. Aslında, mutluluğu amaç edinmenin kişinin kendinden başkasına olan yararı; gayesi mutluluk olan için, çok da mühim değildir.
Bir şeyi mutlu olmak için yapıyorsan bu senin için bir amaç oluyor. Ancak beyin için mutluluk hormonu bir ödüllendirmeden ibaret olduğu için bu bir sonuca dönüşüyor.
İkinci cümlenizden hareketle, herhangi bir şeyi mutlu olmak için yapmak konusu; beynini ya da kendisini yeteri kadar tanimayan insanların düsturudur, denilebilir mi?
Hayır. Tam tersi gibi. Benim demek istediğim şöyle ki, vicdani açıdan düşünerek karşılıksız bir iyilik yapmak bizi mutlu edebilir. Ancak beyin için vicdan ve karşılıksız iyilik gibi kavramlar söz konusu değil. O sanki bizden farklı düşünüyormuşçasına kendi yararına olacak şekilde hareket ediyor. Yani biraz ilkel hareket ediyor gibi denebilir. Biz irade ile beynin faydacılık tavrının önüne geçip karşılıksız iyilik yapabiliyorsak, bu durum beynini ve kendisini iyi tanıyan insanın düsturu olur.
Ego, alter ego, süper ego da bunların hepsi beyinde değil mi? Bilebildiğimiz kadarı ile düşünce ve iradenin kaynağı sonuçta.
Bu sitenin çalışmasını sağlamak için gerekli çerezleri ve deneyiminizi iyileştirmek için isteğe bağlı çerezleri kullanıyoruz.