Madem üzerinde tartışılamayacak bir varlık, o zaman neden tanrı diye bir kavram var ki? Ben de kafamdan çok üstün bir varlık yaratıp "bu yarattığım varlık hakkında tartışamazsınız zira o çok üstün, sizin aklınız ermez" desem doğru mu olur?
Öyle betimleyince tartışılmayacağını sanıyorlar. Varlığını kanıtladılar, şimdi de tartışılmayacağını söylüyorlar.
| “ | Eğer ben Dünya ve Mars arasında eliptik bir yörüngede Güneş'in etrafında dönen porselen bir çaydanlık olduğunu öne sürseydim ve bu çaydanlığın en güçlü teleskoplarımızla bile tespit edilemeyecek kadar küçük olduğunu ekleyecek kadar da dikkatli olsaydım, kimse bu görüşümün tersini kanıtlayamazdı. Ama devam edip de bu savımın yanlışlanamaz nitelikte oluşundan dolayı insan aklının ondan kuşku duymasının kabul edilemez bir küstahlık olacağını söyleseydim, herkes haklı olarak saçmaladığımı düşünürdü. Ancak, eğer böyle bir çaydanlığın varlığı eski kitaplarca onaylansaydı, her pazar günü kilisede kutsal gerçeklik olarak öğretilseydi ve okullarda çocukların beynine kazınsaydı, onun varlığından kuşku duymak bir gariplik belirtisi olarak görülür ve o kuşkuyu duyan kişi, yakınçağda bir ruh doktoruyla, daha önceki çağlardaysa bir engizisyon yargıcıyla görüştürülürdü. | „ |
Evet buna da dogmatizm diyoruz. Hiç bir bilimsel kanun böyle bir kavramın varlığına yok diyemez. Sadece varlığına dair kanıt yok diyebilir.
Çok fazla Alvin Plantinga okumuşsunuz. İspat yükümlülüğü, her zaman iddia eden tarafındır.
Açıklarsanız, sevinirim.
Maalesef öyle.
