Varlığını kanıtlayamam ama hislerime güvenerek bence yaratıcı var diyebilirim. İnanç olmasının olayı da bu değil mi zaten? Bilimsel olarak kanıtlanabilir bir şey olsaydı bilmiş olurdun, inanç olmazdı. Mesele görmeden o yolu seçebilmek. Özetle hayatın en büyük kumarı diyebiliriz. Belki de insan yazması bir kitabın istediği hayatı yaşayıp özgürlüğünü kaybediyorsun, bilemezsin.
Ben inansam bile bazen ciddi ciddi sorguluyorum. Namazın farz olması bana aşırı egoistçe geliyor. Kendine zorla teşekkür ettirmek gibi bir şey. Önünde diz çökmeyi, şürketmeyi mecbur olduğum için yapacaksam ne anlamı var?