Küçükken boğazıma düdük kaçmıştı.
Hızla gelen bir Hyundai Accent'i görmeden önüne atladım. Fren sesi hala aklımda, ne yapacağımı şaşırmıştım. 50Cm kadar solumda durdu.
Bisikletle bayır aşağı giderken yola atlayan kamyonete vurmaktan son anda kurtuldum. Büyük ihtimal bisikletten fırlayarak yere çakılacaktım, bayağı hızlıydım.
Tek şeritli yolda karşı şeritten gelen araç hızlı bir biçimde viraja girmişti. Haliyle bizim şeride doğru yalpaladı, frene basarak kılpayı kurtarmıştı babam.
Kaldırımda yürürken Düzce'nin psikopat şoförlerinden biri tam önümde kaldırıma çıkmıştı. Frenle gazı mı karıştırdı, acemi mi bilmiyorum. Biraz ileride olsam ezilebilirdim.
Gerisi ani frenler vesaire, önemsiz.
Edit: Aklıma bir tane daha geldi. Yerden 2 metre yüksekteki duvarın üstüne oturmuş çekirdek kola yapıyorduk. Yanıma gelen arıyla birlikte ellerimi sallamam, dengemin bozulması... Son gördüğüm bana doğru yaklaşan zemindi. Birkaç dakikalık baygınlıkla atlattım, iyi yırtmışım.